Groeten uit het sanatorium in New Haven!

Ik had nooit gedacht dat zoiets alledaags me over die ragfijne lijn tussen normaal en gestoord zou drijven.

Ik heb het hier over haar.

Haar dient uitgesproken te worden met een licht schouderophalen. Tegelijkerijd worden de mondhoeken naar beneden getrokken en de ogen gesloten en licht dichtgeknepen. Het is het gezicht dat dames vaak trekken als ze het geluid horen van een nagel over het schoolbord. Exact dát gebaar!

Het lijkt me belangijk om duidelijk te maken dat ik het hier niet over haar heb, maar over haar. Van haar heb ik namelijk totaal geen last. Je komt het gewoonlijk overal tegen, in huis, op straat, op andere mensen. Mijn leven zou werkelijk een hel zijn als ik iets tegen haar zou hebben. Zeker als je bedenkt dat ik het zelf op meerdere lichaamsdelen heb. Eigenlijk vind ik haar zelfs wel goed. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik nogal eens tegen het verwijderen van haar ben. Vrouwelijke oksels en benen, mannelijke wangen en kinnen: alles prima, niks moet, alles mag. Maar het verschijnsel van mijn generatie dat er behalve op de bovenste helft van het hoofd nergens haar op het vrouwelijk lichaam mag groeien (en van één generatie onder mij geldt dat zelfs voor beide sexen) vind ik uiterst belachelijk en stom. Waar iedereen het er ondertussen over eens is dat het magere beeld van modellen op tv en in bladen leidt tot onzekerheid en pathologie, is het blijkbaar nog tot niemand doorgedrongen dat het echt onwenselijk is dat meisjes van 13 met een scheermes staan te tobben omdat het huidige schoonheidsideeal wil dat een meisje er onder haar dagelijkse kleding uit ziet als een pornoster. Nee, het moge duidelijk zijn: ik ben in principe pro haar. Meer haar? Graag! Go haar!

In mijn huis bevindt zich uiteraard ook haar. Kattehaar, schapenhaar, haar van mijn huisgenote, en mijn haar. Ook allemaal geen probleem. Zelfs niet dat het in overvloed ronddwarrelt, omdat we houten vloeren hebben en geen vloerbedekking. En dat dat dan in mindere mate in mijn bed terecht komt omdat het soms onder mijn voeten blijft hangen, of omdat ik ’s nachts haar loswoel uit mijn hoofdhuid, zit me ook niet dwars. Nee, haar onstaat eigenlijk pas op het moment dat ik mijn beddegoed na wassen en drogen uit de droger haal.

Over haar en drogers is wel het één en ander bekend. The handbook for international students and scholars at Yale 2006-2007 zegt er zelfs het volgende over:

Use an anti-static dryer sheet when you dry your clothes, especially in the winter. You don’t want to find your gym sock sticking to the back of your tee shirt!

Dit gaat niet precies over haar, maar in dit geval zijn haar en sokken inwisselbaar. Zeg nou zelf, je wilt toch geen dot haar aan je tee shirt dat je net uit de droger trekt? Dus, ik volg braaf het advies op en schaf mij een doos dryer sheets aan. Die gebruik ik iedere keer als ik een lading was droog en over het algemeen zorgen deze velletjes ervoor dat haar en stof in het filter belanden en dat er geen sokken of onderbroeken aan mijn shirts plakken.



Maar… op de één of andere manier is mijn mooie witte satijnen laken daar volledig immuun voor. Sterker nog, als dat laken in de droger terecht komt, belandt er meteen geen haar meer in het filter. Als ik dat laken uit de droger haal zit er altijd meer haar aan dan wanneer het er in ging, en erger nog, het is haar. Het zit in van die vieze kleine kluwen vastgeplakt, en dat in gruwelijke overvloed. Brrr. En dat moet ik er dan handmatig af gaan plukken, want anders kan ik niet slapen.

Ik denk dat er niets anders op zit dan dit laken in kleine stukken te knippen en vervolgens te verkopen als herbruikbare super-haar-aantrekkers. Er moeten meer mensen zijn die hier last van hebben. En anders gebruik ik het zelf gewoon de rest van mijn leven.