Als je in het midden van mijn kamer staat en je kijkt naar je voeten, zie je dat je op de vacht van een vierkant schaap staat. Zodra je opkijkt en om je heen blikt zie je -om het maar eens negatief te formuleren- een IKEA showroom (zie online catalogus, zoekwoorden: Malm, Expedit, Mysinge, Gilbert). Als je het positief wilt formuleren: retro met bruin en beige. Nu ik er zo eens over nadenk doet het me erg denken aan de foto's van het kraambed van mijn moeder eind september 1978 (vul hier zelf in hoe een psychotherapeut dat zou duiden). Het ergste showroom-achtige zal er wel afgaan als mijn zending spullen eindelijk aankomt (bedenk hier zelf een Ook-Dat-Nog-achtig verhaal bij met onlangs veranderde wetten en taalbarrieres, iemand enig idee wat een "customs broker" is?).

Inmiddels kan ik trouwens het volgende:
* dynamisch causale netwerk modellen testen op de hersengebieden die betrokken zijn bij smaakwaarneming
* de kaart van het sushi-lunch-karretje uit mijn hoofd reproduceren
* mijn twee-wekelijkse salaris per check deponeren bij de bank (wonderbaarlijk genoeg bedraagt mijn tweewekelijkse salaris hier hetzelfde als mijn maandelijkse salaris in Nederland)
* heel goed IKEA meubels op een zo minimalistisch mogelijke manier in elkaar zetten (die schroef past niet, maar heb je waarschijnlijk toch niet nodig als deze kast maar 2 jaar hoeft te staan)
* papers lezen; om mijn kennis van het vakgebied op peil te brengen probeer ik per dag 2 onderzoeksartikelen te lezen.

Wat ik niet kan en vermoedelijk ook nooit zal leren:
* als joodse mensen grapjes maken over hoe Nederlanders evenals de joden hebben geleden onder het Duitse regime, vind niemand het leuk als je dan een sarcastische opmerking maakt over fietsen.

Dit is de plattegrond van mijn gedeelde apartement. De slaapkamer links bovenin is de mijne.