Dit is Bailey.
Bailey is een pers en heeft een platte neus. Dit zorgt ervoor dat hij er lelijk/schattig* uit ziet. (*doorhalen wat niet van toepassing is)

Afhankelijk van welk woord u hierboven doorgestreept hebt kan ik u vertellen u indelen in de één van twee categorieen: onzeker of niet onzeker (kort door de bocht? Ja! Maar dit is tenslotte mijn werk; mensen in categorieen indelen en vervolgens hun gedrag verklaren.).

Mensen die perzen schattig vinden willen tegenover zichzelf en de rest van de wereld bewijzen dat lelijke creaturen toch de moeite waard zijn. Dit willen ze omdat ze zichzelf lelijk vinden. Het spreekt voor zich dat deze mensen absoluut niet noodzakelijk lelijk zijn, hun enige probleem is dat ze te onzeker zijn.

De andere categorie mensen ziet in dat: 1. ze zelf niet lelijk zijn, 2. uiterlijk lang niet altijd iets over innerlijk zegt en 3. dat het uiterst egocentrisch is om dieren te fokken die niet goed adem kunnen halen/kunnen eten. Ik denk dat de lezer wel begrijpt in welke categorie ik mezelf in zou delen.

Maar goed, nu terug naar Bailey.

Bailey is een uitzonderlijk angstige kat. De eerste dag dacht ik dat hij verlammingsverschijnselen had, maar hij is gewoon zo angstig dat hij helemaal slap word en op de grond valt. Na 1 dag begon hij zich gelukkig een beetje katachtig te gedragen: hij ging eten, drinken, wassen, en op de kattenbak. Dit deed hij helaas pas na een heleboel geaai en verbale coaching.

Mijn eerste nacht met Bailey heb ik twee uur geslapen. Ik weet niet of ze perzen hier ook op fokken of dat het Bailey's specialiteit is, maar hij kan heel hard en heel zielig mauwen en dat urenlang.

Dat doet hij overigens na 4 dagen nog steeds, maar dan met langere tussenpozen en mijn oordoppen helpen ook nogal.

Soms is hij eventjes schattig, maar hij is zo gruwelijk aanhankelijk dat ik er al snel chagrijnig van wordt. Nog 5 nachten en dan mogen ik en Bailey ieder naar ons eigen huis.