Hannover
Afgelopen zomer bezocht ik een summerschool in Dresden. In Dresden is het aangenaam vertoeven.
Op de terugweg naar Utrecht gingen er een aantal zaken fout:
a. de tram naar het centraal station kwam maar niet
b. iemand adviseerde mij de tram de andere kant op te nemen, naar een ander station, waar de trein naar Nederland ook langs zou komen. Dit advies klopte niet, die trein kwam daar helemaal niet.
c. op dat alternatieve station miste ik net de trein naar het centraal station, waar ik alsnog mijn aansluiting had kunnen halen
d. ik nam een nieuwe route die mij nauwelijks later in Utrecht zou brengen, en dit leek aanvankelijk te gaan lukken. Helaas ging er ergens iets mis en bleef de trein 80 minuten stil staan. Toen reed de trein weer terug en stond ik om 18.00 's avonds in Hannover. Via de mobiele telefoon (lang leve...) werd de reisplanner vanuit Nederland geraadpleegd en kwam ik erachter dat er geen trein meer naar Nederland zou zijn. Bij de balie voor reisinformatie in Hannover werd dit bevestigd en kreeg ik een bon voor een hotel.
Maar nu ga ik eigenlijk te snel.
Want in Hannover kreeg ik werkelijk de schok van mijn leven. Stel je verschillende soorten mensen voor die je het liefst niet in grote groepen tegenkomt:
1. supporters van rivaliserende voetbalteams
2. zatte punkers
3. heroine spuitende junks
4. aggressieve allochtonen
5. 5 peletons ME'ers.
Dat alles trof ik aan op het centraal station van Hannover. En de sfeer was niet fijn.
De voetbalsupporters waren eigenlijk nog de prettigste groep om tussendoor te lopen, ondanks dat ze luidkeels naar elkaar aan het zingen waren en bier gooiden.
De helft van de punkers lag stomdronken op de grond te rollen/zingen/huilen, de andere helft stond de ME uit te dagen.
Wat betreft de junks: Wir kinder vom Bahnhof Zoo (ik had dit beeld een beetje geromantiseerd in de veronderstelling dat iets dergelijks echt niet meer voorkwam).
De agressieve allochtonen kwam ik tegen in de MacDonalds op het station waar zij massaal een kerel van 200 kilo gingen bekogelen met hun eten terwijl het personeel lijdzaam danwel geamuseerd toekeek.
De peletons ME'ers stonden in linie de in- en uitgangen van het station te bewaken.
Ik vroeg nog bij de informatiebalie wat er gaande was en of ik zomaar naar buiten kon en waarom die ME er stond en of het wel veilig was. Geen probleem! Het zijn gewoon een paar punkers.
Dus ik ging maar op weg naar mijn hotel. Het regende weliswaar erg hard, maar de sfeer in het station leek mij nogal explosief, en de hotelbon was maar een paar uur geldig, dus ik wilde gewoon weg.
Ik wrong mij tussen de linie ME'ers met schilden door en liep in westelijke richting naar het hotel. Een peleton ME' ers vertrok net van een uitgang aan de rechterhand. Een groep punkers bij een uitgang aan mijn linkerhand besloot de aanval te openen op de groep ME'ers daar. De vertrekkende groep ME'ers merkt dit op en bestormt de groep punkers.
Midden tussen dit alles in een cirkel van 20 meter kalmte sta ik. Maar... binnen enkele seconden is de plek waar ik sta waarschijnlijk het middelpunt van de gevechten.
Achter mij: ME, meer punkers die het station uitstromen
Rechts van mij: aanstormende ME
Links van mij: vechtende punkers en ME
Voor mij: een gigantische plas water ca. 1o cm diep
Ik was zó bang dat ik in elkaar geslagen zou worden door ME danwel punks. Rationeel is het niet echt, (want ja, houdt water dat soort lui tegen?) maar ik ben de plas met water in gegaan. Het was nat en koud en ik ben geloof ik niet vaak in mijn leven zo bang geweest. Ik rende met mijn ultiem hippe hard-shell samsonite op wieltjes en mijn leren slippertjes het water in en heb niet meer omgekeken.
Gelukkig verplaatste het hele gebeuren zich al gauw naar een tunnel naast het station en was het hotel dichtbij.
Op de hotelkamer heb ik even heel hard zitten huilen. Ik ben op zich in genoeg steden geweest, onder verscheidene omstandigheden ('s nachts in Praag liften met je dronken 16-jarige hoofd, 's avonds als enige blanke wandelend door een zwarte wijk in een amerikaanse stad: het is allemaal niet wereldschokkend eng, maar het zijn wel dingen die je worden afgeraden in de Lonely Planet, m.a.w. ik ben misschien wel een mietje, maar geen totaal mietje) maar nooit eerder voelde ik mij zó onveilig! Nooit meer ga ik naar Hannover!
Een paar weken later kwam ik er trouwens achter dat er ieder jaar in Hannover Punk Riots georganiseerd worden. Dat is toch ook stom, dat dat georganiseerd wordt?
Op de terugweg naar Utrecht gingen er een aantal zaken fout:
a. de tram naar het centraal station kwam maar niet
b. iemand adviseerde mij de tram de andere kant op te nemen, naar een ander station, waar de trein naar Nederland ook langs zou komen. Dit advies klopte niet, die trein kwam daar helemaal niet.
c. op dat alternatieve station miste ik net de trein naar het centraal station, waar ik alsnog mijn aansluiting had kunnen halen
d. ik nam een nieuwe route die mij nauwelijks later in Utrecht zou brengen, en dit leek aanvankelijk te gaan lukken. Helaas ging er ergens iets mis en bleef de trein 80 minuten stil staan. Toen reed de trein weer terug en stond ik om 18.00 's avonds in Hannover. Via de mobiele telefoon (lang leve...) werd de reisplanner vanuit Nederland geraadpleegd en kwam ik erachter dat er geen trein meer naar Nederland zou zijn. Bij de balie voor reisinformatie in Hannover werd dit bevestigd en kreeg ik een bon voor een hotel.
Maar nu ga ik eigenlijk te snel.
Want in Hannover kreeg ik werkelijk de schok van mijn leven. Stel je verschillende soorten mensen voor die je het liefst niet in grote groepen tegenkomt:
1. supporters van rivaliserende voetbalteams
2. zatte punkers
3. heroine spuitende junks
4. aggressieve allochtonen
5. 5 peletons ME'ers.
Dat alles trof ik aan op het centraal station van Hannover. En de sfeer was niet fijn.
De voetbalsupporters waren eigenlijk nog de prettigste groep om tussendoor te lopen, ondanks dat ze luidkeels naar elkaar aan het zingen waren en bier gooiden.
De helft van de punkers lag stomdronken op de grond te rollen/zingen/huilen, de andere helft stond de ME uit te dagen.
Wat betreft de junks: Wir kinder vom Bahnhof Zoo (ik had dit beeld een beetje geromantiseerd in de veronderstelling dat iets dergelijks echt niet meer voorkwam).
De agressieve allochtonen kwam ik tegen in de MacDonalds op het station waar zij massaal een kerel van 200 kilo gingen bekogelen met hun eten terwijl het personeel lijdzaam danwel geamuseerd toekeek.
De peletons ME'ers stonden in linie de in- en uitgangen van het station te bewaken.
Ik vroeg nog bij de informatiebalie wat er gaande was en of ik zomaar naar buiten kon en waarom die ME er stond en of het wel veilig was. Geen probleem! Het zijn gewoon een paar punkers.
Dus ik ging maar op weg naar mijn hotel. Het regende weliswaar erg hard, maar de sfeer in het station leek mij nogal explosief, en de hotelbon was maar een paar uur geldig, dus ik wilde gewoon weg.
Ik wrong mij tussen de linie ME'ers met schilden door en liep in westelijke richting naar het hotel. Een peleton ME' ers vertrok net van een uitgang aan de rechterhand. Een groep punkers bij een uitgang aan mijn linkerhand besloot de aanval te openen op de groep ME'ers daar. De vertrekkende groep ME'ers merkt dit op en bestormt de groep punkers.
Midden tussen dit alles in een cirkel van 20 meter kalmte sta ik. Maar... binnen enkele seconden is de plek waar ik sta waarschijnlijk het middelpunt van de gevechten.
Achter mij: ME, meer punkers die het station uitstromen
Rechts van mij: aanstormende ME
Links van mij: vechtende punkers en ME
Voor mij: een gigantische plas water ca. 1o cm diep
Ik was zó bang dat ik in elkaar geslagen zou worden door ME danwel punks. Rationeel is het niet echt, (want ja, houdt water dat soort lui tegen?) maar ik ben de plas met water in gegaan. Het was nat en koud en ik ben geloof ik niet vaak in mijn leven zo bang geweest. Ik rende met mijn ultiem hippe hard-shell samsonite op wieltjes en mijn leren slippertjes het water in en heb niet meer omgekeken.
Gelukkig verplaatste het hele gebeuren zich al gauw naar een tunnel naast het station en was het hotel dichtbij.
Op de hotelkamer heb ik even heel hard zitten huilen. Ik ben op zich in genoeg steden geweest, onder verscheidene omstandigheden ('s nachts in Praag liften met je dronken 16-jarige hoofd, 's avonds als enige blanke wandelend door een zwarte wijk in een amerikaanse stad: het is allemaal niet wereldschokkend eng, maar het zijn wel dingen die je worden afgeraden in de Lonely Planet, m.a.w. ik ben misschien wel een mietje, maar geen totaal mietje) maar nooit eerder voelde ik mij zó onveilig! Nooit meer ga ik naar Hannover!
Een paar weken later kwam ik er trouwens achter dat er ieder jaar in Hannover Punk Riots georganiseerd worden. Dat is toch ook stom, dat dat georganiseerd wordt?
posted by Marga @ 5:26 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home