In the ghetto...
Ik woon in “the ghetto”. Zo, dan is dat maar vast duidelijk. Afhankelijk van waar mensen zelf wonen vindt men:
A. dat je hier op z’n hoogst overdag in een auto met alles op slot langsrijdt
B. dat je hier overdag best kunt komen, maar dan wel uiterst alert
C. dat je hier ’s avonds en ’s nachts wel over straat kunt, maar wederom uiterst alert.
Deze denkbeelden leiden overigens tot interessante taferelen op straat. Zoals een uiterst exclusieve cabrio met alle raampjes omhoog (maar nog steeds zonder dak, zodat je vanaf de achterkant nog steeds makkelijk in de auto kunt springen mocht je dat willen). Of zoals op de eerste dag dat ik in deze buurt was, toen ik aangesproken werd door een (blank) meisje dat me vroeg waar er ergens winkels in de buurt waren en of ze hier wel veilig zou zijn. Ik wees haar de veilige richting. Ze vertelde dat ze het gevoel had dat ze ieder moment verkracht zou kunnen worden omdat ze geen bh droeg en ze demonstreerde haar weerbaarheid door te laten zien dat ze een nagelvijl in haar hand had waarmee ze venijnige steekbewegingen maakte. Let wel: dit was om 13.00 ’s middags en zij en ik waren de enige personen zichtbaar op dat stukje straat en tien meter verderop begint het centrum van New Haven (winkeltjes etc). Dit is overigens het meest bedreigende incident geweest dat ik tot nog toe heb meegemaakt.
Ik moet wel zeggen dat ik ondertussen wel wat beter kan beoordelen wat een “ongevaarlijke” wijk is en wat niet. Daar waar men je aankijkt alsof je totaal gek geworden bent (want blank en duidelijk rijk) dat je je daar bevindt, dat is de “gevaarlijke” wijk. Maar goed, het is natuurlijk onzin om net te doen alsof je het niet gaat overleven zodra je ook maar een voet in deze regio zet. Ja, er wonen hier mensen die hun kinderen niet kunnen voeden en daarom rijkeren gaan beroven. Daarom is het niet verstandig om ’s nachts met een laptop op je rug over straat te gaan. Maar – en dit is in Nederland misschien totaal voor de hand liggend, maar hier toch niet zo – er wonen hier uiteraard vooral normale mensen.
Het is wel een heel treurig gebeuren hier in New Haven, wat segregratie betreft. De wetten zijn ondertussen anders dan 100 jaar geleden, maar in de bus is het nog steeds zo dat Afro-Amerikanen achterin zitten en blanken voorin. Vrijwillig. Als je het cru stelt zou je kunnen zeggen dat de zwarte bevolking van New Haven tot slaaf gemaakt is van Yale. Volkomen afhankelijk zijn en uitgebuit worden. En dat is de donkere zijde van wonen in een stad als New Haven.
(Oh, en ter geruststelling van ouders enzo, ik woon op de grens van de slechte wijk in een groot gebouw met veel studenten etc. Het stukje dat ik loop is een stuk dat dus veel belopen wordt. Nou ja, het gaat ook om een principe enzo, dat je je leven niet wilt laten dicteren door angst. Maar: geen zorgen, ik neem geen onnodige risico’s.)
A. dat je hier op z’n hoogst overdag in een auto met alles op slot langsrijdt
B. dat je hier overdag best kunt komen, maar dan wel uiterst alert
C. dat je hier ’s avonds en ’s nachts wel over straat kunt, maar wederom uiterst alert.
Deze denkbeelden leiden overigens tot interessante taferelen op straat. Zoals een uiterst exclusieve cabrio met alle raampjes omhoog (maar nog steeds zonder dak, zodat je vanaf de achterkant nog steeds makkelijk in de auto kunt springen mocht je dat willen). Of zoals op de eerste dag dat ik in deze buurt was, toen ik aangesproken werd door een (blank) meisje dat me vroeg waar er ergens winkels in de buurt waren en of ze hier wel veilig zou zijn. Ik wees haar de veilige richting. Ze vertelde dat ze het gevoel had dat ze ieder moment verkracht zou kunnen worden omdat ze geen bh droeg en ze demonstreerde haar weerbaarheid door te laten zien dat ze een nagelvijl in haar hand had waarmee ze venijnige steekbewegingen maakte. Let wel: dit was om 13.00 ’s middags en zij en ik waren de enige personen zichtbaar op dat stukje straat en tien meter verderop begint het centrum van New Haven (winkeltjes etc). Dit is overigens het meest bedreigende incident geweest dat ik tot nog toe heb meegemaakt.
Ik moet wel zeggen dat ik ondertussen wel wat beter kan beoordelen wat een “ongevaarlijke” wijk is en wat niet. Daar waar men je aankijkt alsof je totaal gek geworden bent (want blank en duidelijk rijk) dat je je daar bevindt, dat is de “gevaarlijke” wijk. Maar goed, het is natuurlijk onzin om net te doen alsof je het niet gaat overleven zodra je ook maar een voet in deze regio zet. Ja, er wonen hier mensen die hun kinderen niet kunnen voeden en daarom rijkeren gaan beroven. Daarom is het niet verstandig om ’s nachts met een laptop op je rug over straat te gaan. Maar – en dit is in Nederland misschien totaal voor de hand liggend, maar hier toch niet zo – er wonen hier uiteraard vooral normale mensen.
Het is wel een heel treurig gebeuren hier in New Haven, wat segregratie betreft. De wetten zijn ondertussen anders dan 100 jaar geleden, maar in de bus is het nog steeds zo dat Afro-Amerikanen achterin zitten en blanken voorin. Vrijwillig. Als je het cru stelt zou je kunnen zeggen dat de zwarte bevolking van New Haven tot slaaf gemaakt is van Yale. Volkomen afhankelijk zijn en uitgebuit worden. En dat is de donkere zijde van wonen in een stad als New Haven.
(Oh, en ter geruststelling van ouders enzo, ik woon op de grens van de slechte wijk in een groot gebouw met veel studenten etc. Het stukje dat ik loop is een stuk dat dus veel belopen wordt. Nou ja, het gaat ook om een principe enzo, dat je je leven niet wilt laten dicteren door angst. Maar: geen zorgen, ik neem geen onnodige risico’s.)
posted by Marga @ 8:12 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home