De leukste multiculti buurt van Utrecht
Ik woon in de goedkoopste huurwoning van Utrecht (à 200 euro p.m., maar hierbij dient vermeld te worden dat er al 20 jaar geen onderhoud gepleegd is door woningbouwvereniging, dat er op één verdieping van het huis geen verwarming is en dat het vochtig èn tochtig is. Ik vermoed dat de woningbouwvereniging hoopt dat de boel instort nog vòòrdat ze een sloopvergunning aan hoeven te vragen, want daarvoor heb je draagvlak onder de bewoners nodig. Voor nalatigheid in onderhoud heb je dat niet nodig. Vandaar ook al ca. 5 jaar geen huurverhoging. Sinds kort ontvangen we 160 euro in de maand aan huurtoeslag, dus voor 40 euro netto in de maand klagen we niet.)
Als je in een blok van dergelijk goedkope woningen woont, krijg je er een kleurrijke variatie aan buurtbewoners bij.
Zo is daar de (voormalig) psychotische benedenbuurvrouw, die tot ze enigzins normaal werd altijd gepest werd door buurtkinderen. Ik ben nog wel eens voor haar in de bres gesprongen, want die pesterijen waren soms echt naar, maar dan liep ik wel het risico om gelijk met die kinderen een emmer water over me heen te krijgen. De argumenten van de kinderen luidden: "Ze is een heks" en "ze is gek". Toen de benedenbuurvrouw mij dreigde aan te vallen, moest ik die kinderen eigenlijk ook wel gelijk geven. In mijn verdediging moet er wel gezegd worden dat ik daarna nooit belletje geleld heb, noch poep op het raam heb gesmeerd, of geprobeerd heb haar te laten struikelen, ondanks dat ze overduidelijk een gekke heks is. Op een zeker moment is ze opgenomen geweest. Ze kwam er opgeknapt uit, en heeft nu zowaar een sociaal leven en huisgenoten. De één is een psychopathe illegale Joegoslaaf (denk: 2 meter lang, neonazi uiterlijk en maniakale blik, heeft overigens ook gedreigd heks te vermoorden) en de ander een zatte veteraan in legerpak (ook tegen te komen op Utrecht CS waar hij iedereen met dubbele tong over zijn oorlogsverleden vertelt. Deze laatste draait om 4 uur 's nachts nog wel eens de grootste hits van de The Dubliners op hoog volume.).
Naast mij wonen twee rasechte Utrechters. We hebben weleens de medicijnen voor due buurvrouw aangenomen van de bezorg-apotheker als er niemand thuis was. Dan schrik je behoorlijk. Ze verbruikt zeker 300 valium pillen per week. Alhoewel, ze gebruikt ze niet allemaal, want benedenbuurvrouw #2 (in de ziektewet, met inwonende vieze oude man met raar hondje ("ja, dat is een vrouwtje" vieze-mannen-lacht hij tegen zijn hondje als ik 's ochtends op mijn fiets stap)) staat regelmatig op straat te schreewen "Gerdoaaa, hebbie nog een pilligie voalium voor me?". En dan vliegt er snel een pakje pillen uit het raam.
Aan de andere kant wonen diverse allochtonen (ik zie nooit dezelfde mensen, het is een soort van doorsluishuis voor illegale vluchtelingen ofzo).
Recht onder mij woont een beschaafde beeldhouwster met haar puberdochter. Als je bovengenoemde in aanmerking neemt, snap je misschien mijn verontwaardiging toen ze mìj aansprak op geluidsoverlast.
In de omringende huizen wonen diverse uitgebreide allochtonengezinnen, arme bejaarden en een enkele homoseksueel.
Een straat verderop woont mijn zusje die ook meteen de normaalste persoon van deze hele buurt is. Onlangs merkte zij een vreemd autootje voor haar deur op. Het was een witte Suzuki Alto met een deur wagenwijd open. Die stond daar gedurende een hele nacht zo. Tineke was uitzonderlijk achterdochtig en samen besloten wij de auto van dichterbij te bestuderen. Er lag een vreemd voorwerp naast, een stenen kubus waaruit een aantal metalen staven staken. Er zat geen bloed aan het voorwerp. In het autootje zelf lag allerlei afval, maar er lagen geen babylijkjes. Het leek alles mee te vallen met de auto.
De daaropvolgende week stond het kleine autootje telkens ergens anders in de straat, maar nooit op slot. Afgelopen donderdag ontdekte Tineke dat een buurvrouw (van het type ik-rook-de-hele-dag-door-terwijl-ik-tussen-de-grote-witte-met-goud-plastic-leeuwen-op-de-vensterbank-door-de-straat-op-kijk) uit de auto stapte. Mysterie opgelost... dacht ik... tot ik gisteren een stel opgeschoten Marokkaanse jongens in hetzelfde autootje door de buurt zag crossen. Met gelukzalige gezichten scheurden ze over een drempel en stootten hun hoofd tegen het dak.
Is dat nou niet leuk, een buurtautootje, door iedereen die wil te gebruiken?
Als je in een blok van dergelijk goedkope woningen woont, krijg je er een kleurrijke variatie aan buurtbewoners bij.
Zo is daar de (voormalig) psychotische benedenbuurvrouw, die tot ze enigzins normaal werd altijd gepest werd door buurtkinderen. Ik ben nog wel eens voor haar in de bres gesprongen, want die pesterijen waren soms echt naar, maar dan liep ik wel het risico om gelijk met die kinderen een emmer water over me heen te krijgen. De argumenten van de kinderen luidden: "Ze is een heks" en "ze is gek". Toen de benedenbuurvrouw mij dreigde aan te vallen, moest ik die kinderen eigenlijk ook wel gelijk geven. In mijn verdediging moet er wel gezegd worden dat ik daarna nooit belletje geleld heb, noch poep op het raam heb gesmeerd, of geprobeerd heb haar te laten struikelen, ondanks dat ze overduidelijk een gekke heks is. Op een zeker moment is ze opgenomen geweest. Ze kwam er opgeknapt uit, en heeft nu zowaar een sociaal leven en huisgenoten. De één is een psychopathe illegale Joegoslaaf (denk: 2 meter lang, neonazi uiterlijk en maniakale blik, heeft overigens ook gedreigd heks te vermoorden) en de ander een zatte veteraan in legerpak (ook tegen te komen op Utrecht CS waar hij iedereen met dubbele tong over zijn oorlogsverleden vertelt. Deze laatste draait om 4 uur 's nachts nog wel eens de grootste hits van de The Dubliners op hoog volume.).
Naast mij wonen twee rasechte Utrechters. We hebben weleens de medicijnen voor due buurvrouw aangenomen van de bezorg-apotheker als er niemand thuis was. Dan schrik je behoorlijk. Ze verbruikt zeker 300 valium pillen per week. Alhoewel, ze gebruikt ze niet allemaal, want benedenbuurvrouw #2 (in de ziektewet, met inwonende vieze oude man met raar hondje ("ja, dat is een vrouwtje" vieze-mannen-lacht hij tegen zijn hondje als ik 's ochtends op mijn fiets stap)) staat regelmatig op straat te schreewen "Gerdoaaa, hebbie nog een pilligie voalium voor me?". En dan vliegt er snel een pakje pillen uit het raam.
Aan de andere kant wonen diverse allochtonen (ik zie nooit dezelfde mensen, het is een soort van doorsluishuis voor illegale vluchtelingen ofzo).
Recht onder mij woont een beschaafde beeldhouwster met haar puberdochter. Als je bovengenoemde in aanmerking neemt, snap je misschien mijn verontwaardiging toen ze mìj aansprak op geluidsoverlast.
In de omringende huizen wonen diverse uitgebreide allochtonengezinnen, arme bejaarden en een enkele homoseksueel.
Een straat verderop woont mijn zusje die ook meteen de normaalste persoon van deze hele buurt is. Onlangs merkte zij een vreemd autootje voor haar deur op. Het was een witte Suzuki Alto met een deur wagenwijd open. Die stond daar gedurende een hele nacht zo. Tineke was uitzonderlijk achterdochtig en samen besloten wij de auto van dichterbij te bestuderen. Er lag een vreemd voorwerp naast, een stenen kubus waaruit een aantal metalen staven staken. Er zat geen bloed aan het voorwerp. In het autootje zelf lag allerlei afval, maar er lagen geen babylijkjes. Het leek alles mee te vallen met de auto.
De daaropvolgende week stond het kleine autootje telkens ergens anders in de straat, maar nooit op slot. Afgelopen donderdag ontdekte Tineke dat een buurvrouw (van het type ik-rook-de-hele-dag-door-terwijl-ik-tussen-de-grote-witte-met-goud-plastic-leeuwen-op-de-vensterbank-door-de-straat-op-kijk) uit de auto stapte. Mysterie opgelost... dacht ik... tot ik gisteren een stel opgeschoten Marokkaanse jongens in hetzelfde autootje door de buurt zag crossen. Met gelukzalige gezichten scheurden ze over een drempel en stootten hun hoofd tegen het dak.
Is dat nou niet leuk, een buurtautootje, door iedereen die wil te gebruiken?
posted by Marga @ 11:02 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home