Over de relatie tussen de volgende uitspraken valt te twisten, maar de volgende uitspraken zijn waar:
1. in groepen kom ik meestal slecht mee.
2. ik analyseer groepsgedrag.

Zet een groep jongeren (in de brede zin) bij elkaar voor een willekeurige sociale activiteit en ze gaan allerlei rituelen met elkaar uitvoeren om elkaar gerust te stellen.

Onder apen wordt er gevlooid.

Een trapje hoger staan de paarse pluizen/role-playing nerds, die gaan elkaar masseren, knuffelen of anderszins aan elkaar peuteren.

Afgelopen zomer heb ik kunnen observeren wat er daarna komt. Ik was op een summerschool in Duitsland en verkeerde in een groep jonge wetenschappers. Vele onder hen hadden een digitale camera meegenomen, die constant in de aanslag werd gehouden. Zodra er ook maar iets gebeurde dat enigzins leuk was, werd dat op de foto gezet door de aanwezigen met een camera. Nadat de leuke episode al opgerekt was, zodat iedereen een foto kon nemen, gingen de camera's rond onder luid gelach en uitroepen als "Ha, ja, dat was leuk zeg" "Toen hadden we echt veel lol!".

Vervolgens moest het plezier dat men om de foto's had ook weer vastgelegd worden, en gingen de camera's nog maar eens rond...

Gemengde gevoelens

Ooit woonde ik in Lunetten. Na een lange nacht Biton kom ik 's ochtends thuis. Ik open de deur naar het portaal, maar zie uit mijn ooghoek iets vreemd aan de muur naast de deur hangen. Ik draai mijn hoofd, en zie een rare slijmerige spiraal hangen, maar kan onmogelijk identificeren wat het precies is. Ik zak door mijn knieen, en ga op mijn hurken zitten zodat ik mij op ooghoogte van het vreemde voorwerp bevind. Mijn hart slaat een slag over en begint vervolgens sneller dan daarnet te kloppen. Het is een naaktslak...

Lang geleden, vermoedelijk zo rond mijn achtste, hadden wij thuis in Odijk een biels in de tuin liggen, zo'n zware zwarte balk. Gedurende bepaalde jaargetijden kwamen daar dan grote dikke naaktslakken onder vandaan gekropen. Mijn ouders beschouwden deze slakken als ongedierte en er werd op een gegeven moment speciaal gif aangeschaft om ze te bestrijden. Op een ochtend zaten mijn moeder, zusje en ik rustig te ontbijten, tot één van ons ontdekt dat er vreemde bruine stokjes op de tegels in de achtertuin staan. Mijn moeder gaat buiten kijken. Ze bukt zich, begint te kokhalzen, loopt de schuur in en komt terug met een stapel bloempotten die ze één voor één omgekeerd op de stokjes zet. "Mam, wat was dat?" "Dat waren de naaktslakken, je vader had gisteravond gif gestrooid".

Naaktslakken hebben hun uiterlijk niet mee. Als je weleens per ongeluk er één vastgegrepen hebt, dan weet je ook dat de onaangename visuele ervaring overtroffen wordt door de tactiele confrontatie ermee; koud, nat en slijmerig. Te hard om op de onschuldige huisjesslak te lijken, en precies zo zacht dat je je móet voorstellen hoe makkelijk je 'm kapot zou kunnen knijpen.

En dat staat dan 's nachts stuiptrekkend rechtop in de tuin... Brrrr.....

De aanblik van een naaktslak geeft nog altijd een schrikreactie in een onverwachte confrontatie en een koude rilling als ik weet dat de aanblik komen gaat.

Het is een naaktslak... Ik deins terug, maar kan mijn blik er niet vanaf trekken. Het zijn twee naaktslakken... De spiraal beweegt lichtjes, draait zachtjes rond. De naaktslakken hebben niet de hard oranjebruine kleur die je vaak ziet, maar een ijlere blauwgrijze kleur. Ze zijn in elkaar verstrengeld en vormen gezamelijk een spiraal die klein begint en een steeds grotere diameter krijgt. Ze hangen daar samen zwaar aan een onwaarschijnlijk dun slijmdraadje aan een bakstenen muur te bewegen. De randen aan de basis van het lijf, waarmee ze zich normaal gesproken voortbewegen op de grond, zijn nu aan elkaar vastgezogen. Helemaal onderaan de slakken verschijnt een ijle structuur van gewaaierde glimmende slijmvliezen, die zachtjes pulserend langs elkaar wrijven. Een schuimig dik slijm onstaat en blijft hangen aan het onderste punt van het geheel.

Walgelijk mooi.

Het enige noemenswaardige moment uit de film "Signs" die ik gisteravond voor het eerst zag. Maar dan wel een uiterst hilarisch moment. 

sexuele intimidatie

Mijn mobiele telefoon gaat. Ik neem op.

"Hoi Marg, met Tineke. Ehm, ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar ehm..."

"Ja?"

"Ik zag Spike volgens mij net op straat"

"Ja..."

"We hadden 'm toch laten castreren?"

"Jaa...?"

"Nou ja, volgens mij zag ik hem een poes neuken"

"Heuh?"

"Ja, en toen riep ik heel verontwaardigd en vol ongeloof "SPIKE?!?" en toen keek hij op en staarde me gewoon aan terwijl hij doorging"
* stilte*
"Ik voel me nu een beetje vies"

De "ik-neem-alles-persoonlijk" knobbel

Het dispuut O. bezorgt mij met regelmaat groot plezier. Zo ook afgelopen woensdag.

(Voormalig) aartsvijandin en professioneel psychoot C. merkt tijdens een lezing over frenologie op dat zwakzinnigheid en psychiatrische stoornissen vaak samen gaan. Daarop springt belangstellende jongerejaars X. op om geagiteerd uit te roepen: "nou, ìk ben anders manisch-depressief... " (je ziet haar aarzelen en denken "moet ik dit nou wel vertellen", maar dan krijgt toch de woede over het onrecht dat haar met deze uitspraak is aangedaan de overhand) "...maar ik ben echt niet zwakzinnig".

Vieze geurtjes

Onlangs gaf ik op mijn lievelingsdispuut O. een lezing over feromonen en of die het menselijk gedrag beinvloeden. Dankzij een vriendelijke gift van www.feromonen.nl had ik ook nog samples om het e.e.a. te demonstreren.

Vriendin M., overigens één van de weinige aanwezigen die androstenon kon ruiken, besloot de proef op de som te nemen en gebruikte het spul tijdens een afsluitend gesprek van haar artsenopleiding. Opmerkelijk, want zijzelf vond de geur-gel naar urine ruiken, maar wie ben ik om te twijfelen aan haar vertrouwen in sterke lichaamsgeuren. Een terecht vertrouwen, want het gesprek werd goed afgesloten en ze ontvangt binnenkort haar diploma!

SF en overgewicht

Rond de kerstperiode kochten J. en ik een lateral thigh stepper, of eigenlijk een nep-versie daarvan, omdat ik graag goedkoop een strak en slank lichaam wil bereiken. Sindsdien stap ik regelmatig 's ochtend op het apparaat terwijl ik een Battlestar Galactica, Babylon 5 of Firefly aflevering kijk. De eerste 30-40 minuten van een aflevering sta ik dan te hopsen op dat geval en de laatste minuten eet ik mijn bakje muesli met yoghurt. Vervolgens spring ik onder de douche. Ik merk dat ik met wat lichaamsbeweging en een goede dosis SF de dag een stuk vrolijker begin dan zonder.

Zo ook afgelopen zaterdagochtend. Totdat J. me opbelde omdat de beneden buurvrouw hem aangesproken had op geluidsoverlast. "Het lijkt wel een marcherend leger" klaagde ze.

Ik kan u, lieve lezer, verzekeren dat dit echt funest is gebleken voor mijn humeur de rest van het weekend. Ik was chagerijnig, heb mezelf schandelijk zitten bezatten en J. uitgekafferd. Dit alles heeft ook nog eens een negatief effect gehad op mijn gewicht, dus ik voorspel dat er de rest van de week nog flink wat gemarcheerd gaat worden.

And the story continues...

Ik ben weliswaar al enige tijd terug uit de VS, maar soms heb ik toch nog iets interessants te vertellen. Vandaar de continuatie van dit weblog...