Thanksgiving

Het afgelopen weekend was ik een paar dagen in New York op bezoek bij de oom en tante van Jochem in verband met Thanksgiving. We gingen naar vrienden van hen voor het Thanksgiving diner. Ik viel natuurlijk meteen door de mand toen ik mezelf voorstelde aan het personeel, maar verder was het erg vermakelijk.

Het (gespreks-) thema van de avond was (zoals dat wel vaker gaat als er veel champagne vloeit): sex en relaties.

Het aperatief nuttigden we aan een barretje in de kelder met uitzicht op een meer.

Een oudere vriendin (rond de 60) kwam haar nieuwe vriend voorstellen. Terwijl ze hem doordirigeert naar het volgende groepje rent ze terug naar ons, grijpt haar kleine foto-album uit haar handtas en laat ons een foto zien van haarzelf met een andere man. "En dit is mijn andere vriend. Met hem heb ik wel sex."

Later gaan we naar boven voor het diner. We eten kalkoen met cranberry-saus, net zoals de rest van Amerika.

Tijdens het eten bekent een andere oudere vrouw dat ze echt niet meer weet waar ze het moet zoeken. Ze heeft al van alles geprobeerd, maar de ware kan ze maar niet vinden. Onlangs bedacht ze dat ze misschien wel teveel ratio mee liet spelen als ze uitging met mannen. Daar zou natuurlijk best wat in kunnen zitten. Daarom besloot ze om voortaan alleen nog maar met mannen die geen engels spraken te 'daten'. En? "I had some good sex." Maar op een relatie liep het niet uit.

De volgende ochtend spreek ik met de vrouw van Jochem's neef. Zij beweert dat haar man feilloos de Nederlanders op straat eruit kan pikken. Volgens haar roept hij dan altijd: "Hip, hip, Holland!".

En een terugkerend thema van hilariteit in het lab is Sinterklaas. Als je begint uit te leggen dat Zwarte Piet vermoedelijk een Italiaanse schoorsteenveger is, besef je halverwege ook wel hoe fout Sinterklaas eigenlijk is. Politieke incorrectheid hoezee!

Het is een goed bewaard geheim dat mijn vierde huisgenoot een schaap is.

Gisteren slachtte ik hem en maakte er de volgende schoen van:




















En een vloerkleed:



















Het restant van zijn vacht verdween in de prullenbak:

Vorige week ging ik met mijn huisgenote Becky en een paar kennissen op weg naar een bar om een biertje te drinken. Zover is het nooit gekomen, want zodra we bij de bar stonden werden we om identificatie gevraagd en die had ik niet bij me (Becky trouwens ook niet), dus toen werden we onmiddelijk de bar uitgeschopt.

Ik ga al ongeveer 13 jaar probleemloos iedere tent binnen, onafhankelijk van het deurbeleid, maar het is nu toch zover... Op mijn 28ste zie ik er eindelijk te jong uit. Ha!

Als je in het midden van mijn kamer staat en je kijkt naar je voeten, zie je dat je op de vacht van een vierkant schaap staat. Zodra je opkijkt en om je heen blikt zie je -om het maar eens negatief te formuleren- een IKEA showroom (zie online catalogus, zoekwoorden: Malm, Expedit, Mysinge, Gilbert). Als je het positief wilt formuleren: retro met bruin en beige. Nu ik er zo eens over nadenk doet het me erg denken aan de foto's van het kraambed van mijn moeder eind september 1978 (vul hier zelf in hoe een psychotherapeut dat zou duiden). Het ergste showroom-achtige zal er wel afgaan als mijn zending spullen eindelijk aankomt (bedenk hier zelf een Ook-Dat-Nog-achtig verhaal bij met onlangs veranderde wetten en taalbarrieres, iemand enig idee wat een "customs broker" is?).

Inmiddels kan ik trouwens het volgende:
* dynamisch causale netwerk modellen testen op de hersengebieden die betrokken zijn bij smaakwaarneming
* de kaart van het sushi-lunch-karretje uit mijn hoofd reproduceren
* mijn twee-wekelijkse salaris per check deponeren bij de bank (wonderbaarlijk genoeg bedraagt mijn tweewekelijkse salaris hier hetzelfde als mijn maandelijkse salaris in Nederland)
* heel goed IKEA meubels op een zo minimalistisch mogelijke manier in elkaar zetten (die schroef past niet, maar heb je waarschijnlijk toch niet nodig als deze kast maar 2 jaar hoeft te staan)
* papers lezen; om mijn kennis van het vakgebied op peil te brengen probeer ik per dag 2 onderzoeksartikelen te lezen.

Wat ik niet kan en vermoedelijk ook nooit zal leren:
* als joodse mensen grapjes maken over hoe Nederlanders evenals de joden hebben geleden onder het Duitse regime, vind niemand het leuk als je dan een sarcastische opmerking maakt over fietsen.

Dit is de plattegrond van mijn gedeelde apartement. De slaapkamer links bovenin is de mijne.